ردپای کربن، نشان دهندۀ حجم کل گازهای گلخانه ای ناشی از فعالیت های اقتصادی و انسانی روزمره است. دانستن ردپای کربن یک فعالیت که برحسب میزان ton انتشار CO2 اندازه گیری می شود، هنگام اتخاذ تدابیر و ابتکار عمل برای کاهش آن به پایین ترین سطح ممکن، مهم است. در واقع ردپای کربن با کاری که هر فرد در هر روز انجام می دهد، شروع می شود.
جابجایی با ماشین، شارژ کردن تلفن همراه، روشن کردن تلویزیون یا ماشین لباس شویی و هزاران فعالیت معمول دیگر، ردپایی از گازها را در جو باقی می گذارند که در جو جمع شده و گرمایش جهانی را تشدید می کنند. سازمان ملل متحد در اهداف توسعه پایدار خود هشدار می دهد که این گازهای گلخانه ای، تغییرات آب و هوایی را سرعت می بخشند و اگر به موقع آن ها را با کربن زدایی از اقتصاد یا اقداماتی مانند دریافت مالیات های زیست محیطی خنثی نکنیم، جهانی به مراتب آلوده تر در انتظارمان خواهد بود.
ردپای کربن، هم انتشار مستقیم و هم انتشار غیرمستقیم ترکیباتی مانند متان (CH4)، نیتروز اکسید (N2O)، هیدروفلوئوروکربن ها (HFCs)، پرفلوئوروکربن ها (PFCs)، هگزا فلوراید گوگرد (SF6) و مهم ترین عامل گرمایش جهانی زمین از سال 1990، یعنی کربن دی اکسید (CO2) را اندازه گیری می کند.
به گفتۀ شبکۀ ردپای جهانی، رشد ردپای کربن تاکنون متوقف نشده است. در واقع نسبت به سال 1961، 11 برابر شده و در حال حاضر 60 درصد از کل تأثیر انسان بر محیط زیست را شامل می شود.
